สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ปลา นะคะ ปีนี้ก็อายุ 48 ปีแล้วใกล้ขึ้นเลข 5 เต็มที ปัญหาสุขภาพก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างเป็นธรรมดา เลยไม่ได้ใส่ใจดูแลตัวเองอะไรมาก ใช้ชีวิตเหมือนเดิมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทำให้ปลาต้องกลับมาคิดใหม่ว่าเรื่องของสุขภาพไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย วันนี้จึงอยากมาเล่าประสบการณ์เอาชีวิตรอดจากโรคหลอดเลือดตีบให้ฟังกัน เพราะดิฉันไม่อยากเห็นใครมาทุกข์ทรมานแบบดิฉันอีกแล้วค่ะ

เกริ่นก่อนเลยว่า ปลาเป็นคนชอบกินค่ะ ของมันๆทอดๆนี่ชอบมากเลย เวลาไปตลาดก็ต้องมีติดมือมาตลอด ชาบูปิ้งย่างลูกๆก็พาไปกินบ่อยมาก คนแถวบ้านในวัยเดียวกันก็มีเตือนๆบ้างนะคะว่าให้ระวังอ้วน ไขมันความดันสูงขึ้นมาจะอันตรายเอา เพราะคนแถวบ้านก็เป็นกันเยอะค่ะ แต่ดิฉันไม่ใช่คนรูปร่างอ้วนอะไร กินเท่าไหร่น้ำหนักก็ไม่ขึ้น คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง แต่ดิฉันคิดผิดมหันต์เลยค่ะ

มีอยู่วันหนึ่งที่เริ่มสังเกตตัวเองว่าผิดแปลกไป รู้สึกว่าปวดหัวบ่อยมาก มันปวดตุ้บๆคล้ายๆไมเกรน แล้วก็เหนื่อยง่ายแถมหายใจยาก มีอาการชาซีกเดียว สักพักก็เริ่มรู้สึกว่านอนไม่หลับเลย เช้ามาก็ยิ่งเพลียเข้าไปอีก แต่ก็เอาคิดว่าอายุเยอะขึ้นก็คงเป็นเรื่องธรรมดานั่นแหละ กินเยอะๆพักเยอะๆเดี๋ยวก็คงหาย จนมีอยู่วันนึงที่ทำงานบ้านอยู่ดีๆก็รู้สึกหน้ามืดเป็นลมล้มลงไปเลยย รู้ตัวอีกทีคือลูกพาขึ้นมานอนบนห้องแล้ว สีหน้าลูกๆเป็นกังวลมาก จนต้องนัดหมอตรวจร่างกายเพื่อความสบายใจ